Tajani: Otvoreni smo za priznavanje Palestine, ali najprije mora postojati država koju ćemo priznati
IslamBosna.ba – Izjava italijanskog ministra vanjskih poslova Antonia Tajanija da je njegova zemlja „spremna priznati Palestinu“, ali tek kada bude postojala država koju se može priznati, predstavlja klasičan primjer evropske diplomatske retorike: deklarativna podrška bez konkretne političke hrabrosti. Gostujući na italijanskom državnom radiju Rai 1, Tajani je istakao potrebu za konkretnim koracima, predlažući misiju Ujedinjenih nacija pod arapskim vodstvom, nalik UNIFIL-u u Libanu, kao potencijalni mehanizam stabilizacije.
U tom kontekstu, njegov prijedlog može se posmatrati kao pokušaj da se međunarodna zajednica više uključi u stabilizaciju Gaze, ali i kao način da se odgovornost prebaci s evropskih sila na regionalne aktere.
U kontekstu najava Francuske, Ujedinjenog Kraljevstva i Njemačke o potencijalnom priznanju Palestine, Tajani je komentarisao da je Berlin “započeo proces” ka priznanju, te da je cilj Italije ojačati Palestinsku samoupravu kao jedinu priznatu vlast. Jasno se distancirao od Hamasa, nazivajući ga terorističkom organizacijom, dok je Palestinsku samoupravu označio kao nenasilnu alternativu.
Tajanijevo isticanje razlike između Palestinske samouprave i Hamasa odražava klasičnu evropsku liniju koja favorizira “umjerene” palestinske frakcije, no u stvarnosti zanemaruje kompleksnost političkog pejzaža i činjenicu da je Hamas, sviđalo se to Zapadu ili ne, važan politički činilac na terenu i dio palestinskog naroda koji mu je decenijama čuvao i osiguravao opstanak.
Tajani zagovara ujedinjenje Gaze i Zapadne obale pod jedinstvenim palestinskim rukovodstvom, kao preduvjet za formiranje održive i priznate palestinske države. “Palestina mora imati prirodne granice,” rekao je ministar. Međutim, u praksi, takav zahtjev služi kao sredstvo odlaganja priznanja u nedogled. U trenutku kada se na terenu odvija humanitarna katastrofa, insistiranje na institucionalnoj perfekciji prije priznanja djeluje kao politički eskapizam.
Posebno je značajna Tajanijeva kritika izraelskih nasilnih naseljenika i napada na kršćanske zajednice na Zapadnoj obali. Takva izjava rijetko dolazi iz redova zapadnih diplomata i može se tumačiti kao signal da se ekstremizam unutar izraelske politike više ne može ignorisati. EU je već uvela sankcije protiv određenih naseljenika, a Tajani sugerira da bi se one mogle pojačati.
Govoreći o stanju u Gazi, Tajani je rekao da se radi o “masakru”, ali ne i genocidu u pravnom smislu. “Genocid bi bio neselektivni pokušaj eliminacije svih Palestinaca. Cilj izraelskih napada, po svemu sudeći, nije da ih sve pobiju, već da ih prisile na napuštanje Gaze,” zaključio je šef italijanske diplomatije.
Njegovo odbijanje da izraelske napade nazove genocidom ostavlja utisak neodlučne retorike, koja pokušava ostati moralno angažirana, ali ne preći granicu političkog konformizma prema Tel Avivu i Washingtonu.
Tajanijeve izjave odražavaju pokušaj balansiranja između podrške palestinskoj državnosti i očuvanja strateških odnosa s Izraelom. Iako sadrže elemente moralne osude, one su pažljivo formulirane da ne pređu prag političkog konformizma. Italija, kao i mnoge evropske sile, ostaje zarobljena između principa i pragmatizma, između deklarativne podrške pravdi i realpolitike koja pravdu pretvara u retoričku figuru – prisutnu u govoru, odsutnu u djelovanju.
Kefija
IslamBosna.ba
