Izraelski protesti protiv rata: Liberalna mobilizacija bez antikolonijalnog temelja
IslamBosna.ba – Dok rat u Pojasu Gaze ulazi u deseti mjesec, a broj ubijenih i ranjenih Palestinaca prelazi 193.000, izraelsko društvo bilježi rast mobilizacija pod okriljem “antiratnih protesta”. Međutim, kako ističe jevrejski aktivista Nadav iz organizacije Tsedek (heb. pravda), riječ je o površniskim pokretima koji ne dovode u pitanje kolonijalnu prirodu izraelske države niti privilegije koje proizlaze iz višedecenijske palestinske eksproprijacije i represije.
Protesti ograničeni na pitanje zarobljenika
Mobilizacije, koncentrirane uglavnom u Tel Avivu, većinom se fokusiraju na sudbinu izraelskih zarobljenika i pitanje sigurnosti. Rijetko se spominju ratni zločini, genocid ili prisilna dislokacija stanovništva u Gazi. Čak i kada se govori o okončanju rata, to se čini moralizatorskim jezikom, naglašavajući “nevinost djece”, bez stvarnog suočavanja s političkim uzrocima i strukturom izraelskog režima.
Nadav upozorava da ovi protesti “ne postavljaju pitanje samog izraelskog režima”. Oni ne prepoznaju kolonijalnu narav sistema, a okupaciona kolonijalna i vojna dominacija nad Palestincima ostaje izvan fokusa, iako je upravo ona temelj svakodnevnog nasilja.
Sljepoća liberalne srednje klase
Prema analizi kolektiva Tsedek, protestni pokreti predstavljaju izraelsku liberalnu, urbanu srednju klasu, koja u velikoj mjeri koristi privilegije uspostavljene kolonijalizmom. Iako se ti pokreti često predstavljaju kao demokratski, oni ne adresiraju ključno pitanje: može li država koja kolonizira biti demokratska?
Poredeći ih s protestima protiv sudske reforme iz januara 2023, Nadav ističe da su isti akteri tada tvrdili da brane demokratiju, a da nisu ni jednom riječju spomenuli pojačanu represiju nad Palestincima na okupiranim teritorijama.
Cenzurisani Palestinci i izgnani anticionisti
Palestinci iz Izraela (tzv. „Palestinci iznutra“) rijetko sudjeluju u tim mobilizacijama, jer znaju da ih vodi cionistička ljevica koja ne priznaje njihova politička prava. Antiokupacione grupe su često izopćene iz protesta, a otpor palestinskog naroda, bilo nenasilni ili oružani, ostaje tabu.
Uprkos tome, neke partije poput Balada, koji se zalaže za “državu svih građana”, pokušavaju unijeti dekolonijalni diskurs u političku arenu, ali bivaju marginalizirane i diskreditovane, čak i od strane tzv. ljevice. Godine 2022, Balad je bio diskvalifikovan iz izbora jer zagovara ukidanje definicije Izraela kao “jevrejske države”.
Nadav kritikuje zapadne medije koji izraelske proteste prikazuju kao znak nade. “To je ogledalo koje im omogućava da sačuvaju vlastitu sliku o Zapadu kao demokratskom svijetu”, kaže on, upozoravajući da pilotima koji bacaju bombe na Gazu ne komanduju ekstremisti s brda Zapadne obale, već upravo liberalni Tel Avivci.
Dekolonizacija kao jedini izlaz
Za Tsedek, nema političkog rješenja bez sloma režima aparthejda. Oslanjanje na izraelsku građansku mobilizaciju neće zaustaviti genocid, jer te mobilizacije ne osporavaju institucionalizirano nasilje koje održava kolonijalni poredak. Umjesto toga, istinsku nadu vide u palestinskom otporu, kako u Gazi i na Zapadnoj obali, tako i u dijaspori.
“Borba za demokratiju i pravdu između mora i Jordana ne vodi se na protestima subotom navečer u Tel Avivu, već u Palestini i kroz globalnu solidarnost s narodom koji se opire okupaciji već 75 godina”, zaključuje Nadav.
IslamBosna.ba
