Udruženja zatvorenika: Okupacija je pretvorila svoje zatvore i logore u arene za mučenje zatvorenika

IslamBosna.ba – Udruženja koja se bave pravima zatvorenika (Komisija za poslove zatvorenika i bivših zatvorenika, Klub palestinskih zatvorenika i Udruženje Addameer za zaštitu zatvorenika i ljudskih prava) saopćila su da izraelske okupacione vlasti nastavljaju intenzivirati sistematsku praksu mučenja nad zatvorenicima i pritvorenicima u zatvorima i logorima, koji su pretvoreni u arene mučenja.

U izjavi objavljenoj u četvrtak, povodom Međunarodnog dana podrške žrtvama mučenja, organizacije su naglasile da je period nakon genocida bio prekretnica u prepoznavanju razmjera zločina počinjenih od strane okupacijskih vlasti i njihovih različitih službi, te strašnih posljedica upotrebe mučenja u tolikom obimu, što je dovelo do smrti desetina zatvorenika i pritvorenika, čineći ovo najmračnijim periodom u historiji zatvoreničkog pokreta.

Naglasile su da su od početka rata genocida ove institucije prikupile desetine svjedočenja i izjava koje potvrđuju eskalaciju zločina mučenja od trenutka hapšenja, preko faze ispitivanja, koja je bila glavni prostor za počinjenje ovih zločina, pa sve do zatvora, gdje se nastavlja zlostavljanje različitim politikama i metodama.

Institucije su ukazale da mučenje više nije ograničeno samo na fazu ispitivanja radi iznuđivanja priznanja, već da je okupacija „osmislila“ nove metode i sredstva kojima je ova praksa postala sastavni dio svakodnevnog života zatvorenika, što je postalo posebno očigledno od početka genocida.

Uz intenziviranje hapšenja i terenskih ispitivanja, koja su obuhvatila hiljade Palestinaca, uključujući žene i djecu, mučenje je doseglo neviđene razmjere i po intenzitetu i po metodama. Izjave oslobođenih zatvorenika pružaju živ dokaz o tim zločinima, pored teških psiholoških posljedica i trauma koje su pretrpjeli.

Izjave zatvorenika i pritvorenika ukazuju na različite vrste fizičkog i psihičkog mučenja od brutalnog hapšenja i prijetnji, preko premlaćivanja, bolnih vezivanja koja su dovodila do teških povreda, pa čak i amputacija, naročito kod zatvorenika iz Gaze. Također su zabilježeni slučajevi vješanja, raspeća, elektrošokova, polijevanja vrućom vodom, hemijskog paljenja, čupanja noktiju, iscrpljujućih ispitivanja uz uskraćivanje sna, hrane i vode, korištenja glasne muzike i buke (tzv. „disco mučenje“), prisiljavanja da nose pelene, pa čak i uriniranje vojnika po hrani, vodi i samim zatvorenicima.

Ponižavajući i neljudski uslovi pritvora dodatno su ojačali ovu praksu mučenja, uključujući i porast seksualnog nasilja i silovanja nakon početka genocida, što je rezultiralo teškim povredama i dugotrajnim posljedicama bez ikakvog tretmana. Organizacije su zabilježile desetine takvih slučajeva od početka rata. Također su dokumentirale brutalne upade vojnika s pendrecima, elektrošokerima i psima u zatvorske ćelije, prisiljavanje zatvorenika da se svuku i izlaganje višesatnim napadima na otvorenom prostoru.

Organizacije su ukazale i na slike i videozapise koje je izraelska vojska sama objavila od početka rata, a koji dokumentuju mučenje i ponižavanje zatvorenika, uključujući i snimke ministra krajnje desnice Bena Gvira koji se hvali tim zločinima, te procurjele snimke silovanja zatvorenika iz Gaze u logoru Sde Teiman.

Posebno su upečatljiva svjedočenja zatvorenika iz Gaze o nehumanim uvjetima i brutalnosti logora koje opisuju kao „pakao“, „klaonicu“ i „jedna od kapija Džehennema“. Među najzloglasnijima je logor Sde Teiman, gdje su desetine zatvorenika ubijene, izvršene su amputacije bez anestezije i silovanja. Tu su i logori i zatvori poput Negeva, Megida, Gilboe, Ofara i logora Ofer, te razni pritvorski centri i logori na terenu u Gazi, u kojima su zabilježena mučenja, masovna pogubljenja i korištenje zatvorenika kao živog štita.

Organizacije su naglasile i da su mnogi zatvorenici podvrgnuti psihičkoj torturi, poput onih u dijelu Rekevet u zatvoru Ramla, gdje posjete advokata otkrivaju strah i užas koji su zatvorenici pretrpjeli, što se smatra oblikom psihološkog mučenja.

Pored toga, bolesti i epidemije postale su oružje mučenja, pri čemu se zatvorenici namjerno ostavljaju bez liječenja. Takav je slučaj sa zaraznom šugom, koja se nekontrolirano širi i izaziva nesnosan svrab i bol, onemogućavajući zatvorenicima osnovne higijenske potrebe.

Advokatski posjeti pretvoreni su u sredstvo ponižavanja, pri čemu se zatvorenici napadaju tokom transporta i na lokacijama bez kamera.

Organizacije su podcrtale da, nakon genocida, mučenje više ne poznaje granice, da je nadmašilo sve što međunarodni zakoni i konvencije zabranjuju, i da se metode stalno mijenjaju i umnožavaju, što zahtijeva redefiniciju pojma mučenja i hitno suočavanje s ovim kontinuiranim zločinom. Poručile su da ove prakse nisu izuzetak, već kontinuitet dugogodišnje sistematske politike.

Udruženja su ponovo pozvala međunarodne organizacije za ljudska prava da obnove svoju ulogu i prekinu pasivnost pred genocidom, podsjetivši da sama osuda nije dovoljna bez konkretnih koraka, poput pozivanja odgovornih na međunarodnu odgovornost. Naglasile su i važnost mišljenja Međunarodnog suda pravde o „nezakonitosti“ izraelske okupacije, pozvavši da se na tome gradi konkretno djelovanje, posebno u vezi s pitanjem zatvorenika i pritvorenika.

Prema podacima organizacija, u izraelskim zatvorima i logorima trenutno se nalazi više od 10.400 zatvorenika, među kojima je 47 žena i više od 440 djece, 3.562 osoba je u administrativnom pritvoru, dok 2.214 zatvorenika iz Gaze okupatorske vlasti tretiraju kao „nezakonite borce“. Te brojke ne obuhvataju stotine zatvorenika u logorima pod upravom vojske.

Od početka agresije na Pojas Gaze ubijena su 72 zatvorenika čiji je identitet objavljen, dok se deseci drugih iz Gaze i dalje vode kao nestali i žrtve prisilnih nestanaka.

IslamBosna.ba